مهدی هاشم‌زاده کارشناس انرژی در رابطه با اهمیت پتروپالایشگاه در توسعه صنعتی ایران گفت: با ادامه تکامل چشم انداز انرژی جهانی، کشورها به طور فزاینده ای به دنبال تقویت موقعیت خود از طریق تحولات استراتژیک در بخش انرژی خود هستند. برای دولت چهاردهم ایران نیز ساخت پتروپالایشگاه های خوراک نفت به عنوان سنگ بنای استراتژی خود برای ظهور به عنوان ابرقدرت در صنعت نفت است. این رویکرد به طور پیچیده ای با هدف گسترده تر افزایش زنجیره ارزش نفت خام و تبدیل نفت خام به محصولات شیمیایی با ارزش بالا گره خورده است. این جهت راهبردی که در برنامه هفتم توسعه ایران و سایر سیاست های بالادستی گنجانده شده است، با هدف تحول بخش انرژی کشور و کاهش اثرات تحریم های بین المللی است.

مدیر گروه انرژی اندیشکده ماه ادامه داد: توسعه پتروپالایشگاه‌های با خوراک نفت برای ایران جهت توسعه زنجیره ارزش نفت خام بسیار مهم است. ایران با تبدیل نفت خام به انواع فرآورده های شیمیایی می تواند ارزش حاصل از منابع طبیعی خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. این امر نه تنها بازده اقتصادی را افزایش می دهد، بلکه سبد محصولات را متنوع می کند و کشور را کمتر به صادرات نفت خام وابسته می کند.

هاشم‌زاده در ادامه با اشاره به اهمیت قوانین مصوب در زمینه تسهیل تامین مالی پروژه‌های پتروپالایشگاهی گفت: از بعد تامین مالی و جذب سرمایه‌گذاری غیردولتی نیز قانونی که اخیراً در مجلس شورای اسلامی تصویب شده‌است به طرح‌های پتروپالایشی که مجوز احداث گرفته‌اند در سال اول بهره‌برداری خوراک رایگان می‌دهد که موجب بازگشت مجموع هزینه سرمایه در همان سال اول می‌شود که خود نقش مهمی در افزایش جذابیت و نرخ بازده داخلی طرح‌ها دارد. از این‌رو انتظار می‌رود جذابیت‌های پروژه‌های پتروپالایشگاهی به دلیل حاشیه سود بالا تولید محصولات شیمیایی از نفت و همچنین قانون مجلس برای تخصیص خوراک رایگان در سال اول ‌بتواند به جذب نقدینگی مردمی بپردازد و با تکیه بر تهاتر نفت خام برای خرید تجهیزات در برنامه هفتم توسعه نیز به این مهم کمک بزرگی کرده است. از همین رو، این مهم نیز نیازمند سیاست‌گذاری‌های وزارت نفت دولت چهاردهم برای سوق دادن طرح‌های پالایشی جدید به سمت پتروپالایشگاه و همچنین کمک سایر نهادهای اقتصادی کشور برای تسهیل سرمایه‌گذاری در اینگونه طرح‌ها است.

مدیر گروه انرژی اندیشکده ماه گفت: دولت چهاردهم از طریق برنامه‌ریزی استراتژیک، مشوق‌های حاکمیتی و راهبری قوی، نقش مهمی در پیشبرد این چشم‌انداز ایفا می‌کند و مزیت های بالقوه این مسیر را به مسیری ضروری برای آینده ایران در بخش انرژی تبدیل می کند.